Bugün gitarı luthiere götürdüm (Tup Tup Sound). Yusuf gayet titiz çalışan ve becerikli birisi.
Birden fazla sorun tespit etti.
Öncelikle üst eşikteki kalitesiz malzeme ve özensiz işçilik nedeniyle teller sıkışıp kalmış (herifler 0.9 sete göre mi ne ayarlamışlar eşikleri...) Kalın E'nin akort burgusuna iyi cevap vermemesi de bundanmış. Tel basbayağı sıkışmıştı, yuvasından zorlanarak çıktı ve çıkarken yuvayı da zedeledi. Kemik tozu ile yuvayı uygun şekilde doldurup diğer yuvaları da elden geçirdi Yusuf. Zaten üzerindeki fabrika tel seti de son derece tuhaf, arada derede kalan ölçüleri olan bir setti. Ben 0.10 set taktırdım.
İkinci ve en büyük sorun olarak, son derece "jumbo" fretler yüzünden klavye tuhaf geliyordu bana, sapta ilk 3-4 perde civarında da sanırım perdeler çakılırken bir şey olmuş. Sapa yandan bakınca orada bir düzensizlik olduğu açıkça görülüyordu. Endonezya ağaçları yumuşak olduğu için bu tip sıkıntılar oluyormuş, seri imalat da işin içine girince tutarsız bir kalite düzeyi çok sıkmış zaten.
Bu işin müdahalesi klavyenin yarısına kadar tesviye ile sonuçlandı. Yusuf "iyi ki fretler jumboymuş, tesviye imkanı çok daha fazla oluyor öyle "dedi... Eh, bu da bir şans🙂
Sonuç: Gitar sınıf atladı. Çalım da rahatladı, sound da canlandı. 1200 TL verdim, ama bu tip riskli yatırımlarda bence hiç fena bir bedel değil.
Zaten, Yusuf'un Thomann'dan filan nispeten ucuz fiyatlı gitarı alıp "sen adam edersin bunu" diye getiren başka müşterileri de varmış.
Dolayısıyla, tutarsız kalite süreçlerinden dolayı, Sire aldıysanız luthiere bir gözükmekte fayda oluyor. 8 gitarın 2-3'ü iyi çıkar diyor Yusuf.
Şunu da hatırlatırım, S7 de alsaydım çalım konforu aynıydı, yani üste 10 bin TL ekstra verip yine aynı parayı da ödemek zorunda kalacaktım muhtemelen.
İşin özeti: bu tip gitarlarda yüksek model ile ne yazık ki sadece kozmetik unsurlar ve aksam kalitesi değişiyor, ama anlaşılan işçilik düzeyi garanti edilemiyor.
