Film hakkında bir eleştiri ama kaynağını kaybettim.
V For Vendetta
Yönetmen: James McTeigue
Oyuncular: Natalie Portman, Hugo Weawing, Stephen Rea, John Hurt
Eleştiri notu: 4/5
Seyir notu: 4/5
Önce bir konuda anlaşalım: Alan Moore 20. yüzyılın en yetenekli yazarlarından biridir. Uzlaşmaya niyetiniz yoksa da hiç umurumda değil. Çünkü o zaman onun başyapıtı The Watchmen'i daha okumamışsınız demektir, Watchmen'i okumayan biriyle de Moore'u tartışacak değilim. İngilizce bilmeyenler mazur görülebilir. Çünkü Dune, Yüzüklerin Efendisi, Clive Barker'ın tüm kitapları gibi şaheserler bizim memlekete Uranüs aktarmalı gelip gecikmesi gibi, Watchmen de daha Türkçe'ye kazandırılmadı. İngilizce bilen ama çizgi-romanı ciddiye almayanlara ise Watchmen'in onları hizaya sokabilecek bir eser olduğunu söylemekle yetineyim. V, Moore'un eserlerinden uyarlanan ilk film değil. Moore hiçbirinden memnun olmasa da Cehennemden Gelen (From Hell), League of Extraordinary Gentlemen onun yazdığı olağanüstü çizgi-romanlardan esinlendi. Moore eserlerini mahvettiğini düşündüğü Hollywood ile hiç barışık olmadı. Ama bu memnuniyetsizlik V filminde ayyuka çıktı. Öyle ki, Moore filmin hiçbir yerinde isminin kullanılmasını istemedi. Onun için afişte ya da jenerikte onun ismini hiç boşa aramayın. Moore bununla da yetinmedi kitaplarını yıllardır yayımlayan DC'den de ayrıldı. Peki Moore nasıl biri? Anarşist söylemlerde bulunmaktan kaçınmayan biri. İngilizliğine sahip çıkan ve Amerika'nın temsil ettiklerinden pek hoşlanmayan biri. Faşizmden nefret eden biri.
Şimdi biraz geriye, Matrix'in yazar-yönetmenleri Wachowski Biraderler'in Moore'un kapısını aşındırdığı günlere gidelim. V For Vendetta'yı beyazperdeye uyarlamak istemektedirler. Moore'un yanıtı kesin olur. "Sinema ile uğraşacak ne vaktim, ne de niyetim var. Sorry!"
Ama Moore bir süre sora işbilir yapımcı Joel Silver'ın ve biraderlerin işi DC üstünden bitirdiğini öğreniyor. Üstelik basın açıklamasında Silver film olayından Moore'un çok memnun söylüyor. Moore'un cinleri tepesine çıkıyor. İşin komiği kendisine telif hakkı olarak sadece 8 bin dolar ayrılmış. (İmzasını çıkarttıktan sonra bu parayı kitabın çizerine vermiş.) Ama Moore esas şoku senaryoyu görünce yaşıyor çünkü ona göre filmin çizgi-romanla ilgisi yok. "Benim kitabım anarşi ve faşizm ile ilgili. Onların embesil filminin ise ucuz Amerikan solculuğundan başka bir şey yaptığı yok. Kitabım kendi ülkelerinde politik taşlama yapamayacak kadar yüreksiz Amerikalılar tarafından bir Bush-dönemi meseline dönüştürülmüş. Benim kitabımdaki faşistlerin yerine sağ görüşten baskıcı hükümet adamları konulmuş. Amerikan liberal değerleri olan birilerinin engellenmiş, hayal kırıklığına uğratılmış, belki de yetersiz kalmış Amerikan liberal fantezisi yeni muhafazakarlar tarafından yönetilen hükümete karşı. Benim kitabım bununla ilgili değildi." Moore'un başka sıkıntıları da filmle ilgili. "Embesilce hatalar var. Bir sürü boşluk var hikayede. Onu bırakın, İngilizlerin kahvaltıda ne yediğini bile araştırmaya tenezzül etmemişler. Filmdeki İngiliz posta servisinin adına FedCo demişler. FedEx'in Amerikan versiyonu diye düşünmüş olmalılar. Ama FedEx kısaltması Federal Express'ten gelir. Amerika federal cumhuriyettir ama İngiltere değil."
Bu gerçekler ışığında bize düşen, filmi uyarlandığı eserden bağımsız olarak ele almak. Görkemli izlenimi verse de hayli minimal bir fantezi aslında V. Bir aksiyon filmi değil kesinlikle. İçinde Matrix'ten çok George Orwell'in 1984'ü var çünkü. Ama ne yalan söyleyeyim biraz daha tempo ve aksiyon aşerdiğiniz oluyor filmi seyrederken. Disütopya duygusu ve atmosferi başarıyla yaratılmış. V'nin kimi diyalogları fazla uzatılmış ama Weaving'in hipnotik sesi ve vurguları sayesinde bu sorun haline gelmemiş.
Film teröristler ve özgürlük savaşçıları arasındaki fark konusunda kafanızı karıştırmayı amaçlıyor, bunu da başarıyor. V kendi intikamını alırken, bombalar patlatıp, cinayetler işlerken onurlu bir misyon üstlenmiş oluyor ve insanları demokratik bir devrime sürüklüyor. Tabi bu Hollywood'un V'si, Moore'un V'si tam bir anarşist.
V For Vendetta
Yönetmen: James McTeigue
Oyuncular: Natalie Portman, Hugo Weawing, Stephen Rea, John Hurt
Eleştiri notu: 4/5
Seyir notu: 4/5
Önce bir konuda anlaşalım: Alan Moore 20. yüzyılın en yetenekli yazarlarından biridir. Uzlaşmaya niyetiniz yoksa da hiç umurumda değil. Çünkü o zaman onun başyapıtı The Watchmen'i daha okumamışsınız demektir, Watchmen'i okumayan biriyle de Moore'u tartışacak değilim. İngilizce bilmeyenler mazur görülebilir. Çünkü Dune, Yüzüklerin Efendisi, Clive Barker'ın tüm kitapları gibi şaheserler bizim memlekete Uranüs aktarmalı gelip gecikmesi gibi, Watchmen de daha Türkçe'ye kazandırılmadı. İngilizce bilen ama çizgi-romanı ciddiye almayanlara ise Watchmen'in onları hizaya sokabilecek bir eser olduğunu söylemekle yetineyim. V, Moore'un eserlerinden uyarlanan ilk film değil. Moore hiçbirinden memnun olmasa da Cehennemden Gelen (From Hell), League of Extraordinary Gentlemen onun yazdığı olağanüstü çizgi-romanlardan esinlendi. Moore eserlerini mahvettiğini düşündüğü Hollywood ile hiç barışık olmadı. Ama bu memnuniyetsizlik V filminde ayyuka çıktı. Öyle ki, Moore filmin hiçbir yerinde isminin kullanılmasını istemedi. Onun için afişte ya da jenerikte onun ismini hiç boşa aramayın. Moore bununla da yetinmedi kitaplarını yıllardır yayımlayan DC'den de ayrıldı. Peki Moore nasıl biri? Anarşist söylemlerde bulunmaktan kaçınmayan biri. İngilizliğine sahip çıkan ve Amerika'nın temsil ettiklerinden pek hoşlanmayan biri. Faşizmden nefret eden biri.
Şimdi biraz geriye, Matrix'in yazar-yönetmenleri Wachowski Biraderler'in Moore'un kapısını aşındırdığı günlere gidelim. V For Vendetta'yı beyazperdeye uyarlamak istemektedirler. Moore'un yanıtı kesin olur. "Sinema ile uğraşacak ne vaktim, ne de niyetim var. Sorry!"
Ama Moore bir süre sora işbilir yapımcı Joel Silver'ın ve biraderlerin işi DC üstünden bitirdiğini öğreniyor. Üstelik basın açıklamasında Silver film olayından Moore'un çok memnun söylüyor. Moore'un cinleri tepesine çıkıyor. İşin komiği kendisine telif hakkı olarak sadece 8 bin dolar ayrılmış. (İmzasını çıkarttıktan sonra bu parayı kitabın çizerine vermiş.) Ama Moore esas şoku senaryoyu görünce yaşıyor çünkü ona göre filmin çizgi-romanla ilgisi yok. "Benim kitabım anarşi ve faşizm ile ilgili. Onların embesil filminin ise ucuz Amerikan solculuğundan başka bir şey yaptığı yok. Kitabım kendi ülkelerinde politik taşlama yapamayacak kadar yüreksiz Amerikalılar tarafından bir Bush-dönemi meseline dönüştürülmüş. Benim kitabımdaki faşistlerin yerine sağ görüşten baskıcı hükümet adamları konulmuş. Amerikan liberal değerleri olan birilerinin engellenmiş, hayal kırıklığına uğratılmış, belki de yetersiz kalmış Amerikan liberal fantezisi yeni muhafazakarlar tarafından yönetilen hükümete karşı. Benim kitabım bununla ilgili değildi." Moore'un başka sıkıntıları da filmle ilgili. "Embesilce hatalar var. Bir sürü boşluk var hikayede. Onu bırakın, İngilizlerin kahvaltıda ne yediğini bile araştırmaya tenezzül etmemişler. Filmdeki İngiliz posta servisinin adına FedCo demişler. FedEx'in Amerikan versiyonu diye düşünmüş olmalılar. Ama FedEx kısaltması Federal Express'ten gelir. Amerika federal cumhuriyettir ama İngiltere değil."
Bu gerçekler ışığında bize düşen, filmi uyarlandığı eserden bağımsız olarak ele almak. Görkemli izlenimi verse de hayli minimal bir fantezi aslında V. Bir aksiyon filmi değil kesinlikle. İçinde Matrix'ten çok George Orwell'in 1984'ü var çünkü. Ama ne yalan söyleyeyim biraz daha tempo ve aksiyon aşerdiğiniz oluyor filmi seyrederken. Disütopya duygusu ve atmosferi başarıyla yaratılmış. V'nin kimi diyalogları fazla uzatılmış ama Weaving'in hipnotik sesi ve vurguları sayesinde bu sorun haline gelmemiş.
Film teröristler ve özgürlük savaşçıları arasındaki fark konusunda kafanızı karıştırmayı amaçlıyor, bunu da başarıyor. V kendi intikamını alırken, bombalar patlatıp, cinayetler işlerken onurlu bir misyon üstlenmiş oluyor ve insanları demokratik bir devrime sürüklüyor. Tabi bu Hollywood'un V'si, Moore'un V'si tam bir anarşist.