Sessiz kalan kisiler, insanlarla aralarina belli bir mesafe koymus, burunlari havada yürüyen, cevredekileri görmezden gelen ve bos laflara kulak kabartmayan kisiler olarak bilinir kimiler icin. Kimileri onlardan korkar, kimileri ise saygi gösterir. Sessizlik en iyi cevap midir? O zaman herkes neden bu kadar tartisir, konusur. Sunu söyleyeyim; insan hakarete, haksizliga, iftiraya ugradi mi sessizlik aslinda hicte iyi bir cevap degildir. Ama sessizligin insana cazip gelen bir yani da vardir. Dikkatleri tamamen üzerine ceker. Dil dökmekten yorulan bir gevezenin yapamadigini, sessizligiyle karsisindakinin gözünde otoriter sahibi olan kisi bunu soguk kanlilikla yapabilir. Gevezeler sessizleri bir de aptal ve kit görürler ki bu "Sessiz Kalmak" basliginin altindaki bunca mesaj bu düsüncelerini coktan cürütmüstür.
"Kim bilir kafasinda ne seytanliklar dönüyordur" diye korkulan, "hakkinda pek fazla sey de bilmiyorum ki" diye de ister istemez karsi tarafin da mecburiyetten araya koydugu mesafe ile bir de yalniz kalan kisidir sessizler.
Hem sessiz hem de yalnizimdir genelde. Ama hayatimdan oldukca memnunum. Bana sorarsaniz gittigim cogu yerde dikkatleri üzerime de toplayabiliyorum sessiz olmama ragmen ve bu bana güven veriyor. Bir arkadasin da yazdigi gibi aile icinde olabildigine simarik, cok konusan ama toplum icinde sessizimdir.
Öyle sessizimdir ki bazen konusmak istesem de konusacak birseyler ararim dakikalarca ve bulamam. Böyle durumlarda sesim kisilir ve söyledigim seyleri defalarca tekrar etmek durumunda kalirim. Bir de sehvet anlarinda ses kisikligi olur ama bu konu disindadir
Kisa bir süre önce yasadigim komik bir olayi da anlatamadan gecemicegim. Gecenlerde bir partideydim yine cogu zaman oldugu gibi kendi yalnizligimla beraber oldukca kalabalik cilgin bir parti. Yalnizligimdan o kadar memnun tüm güzelleri seyrederek ve su gibi ictigim bol birali bir parti. Bir ara ayakta durmaktan yoruldum ve sahnenin önünde yine oldukca güzellerin yaninda oturdum. Eglence yine oldugu gibi akiyor tabi. Otur, otur ve güzellere bak olmaz tabi. Bir de muhabbet tutturayim diye bir istek geldi icimden. Ama o kadar sessiz o kadar yalnizim ki yukarida bahsettigim gibi bu durumda güzeller de benim ilk basta onlara aldigim mesafeyi onlar da bana aldilar. Olacak is degil, pismanim bundan. Ama kizlar bana bakip gülüyorlar, yoksa bana mi öyle gelmisti? Bir süre sonra kizlardan biri yanima yaklasti, o gürültüde kulagima dogru kafasini uzatti tamam dedim Hakan bir adim attilar geri cevirme diyorum icimden. Kiz bana fermuarimin acik oldugunu söylemez mi
"Yok" dedim, bu pantolonon modasi böyle. Dikkat cekmek icin yariya kadar kapaniyor sadece... Tabi muhabbet böyle keyifle, gülmekle baslamis olsa da ne yalan söyliyeyim kizarmadim degildi