Başından beri bu başlığı takip etmekteyim fakat cevap yazmak (üye olmak) için ancak vakit bulabildim; değinmek istediğim konu ilk olarak bazı arkadaşların gitarda artık yapılacak birşey kalmadı demesi. Bu laf beni gerçekten üzdü çünkü biraz müzik teorisi öğrenselerdi inanıyorum ki bu lafı söylemezlerdi. Akorlar, modlar ile çıkabilecek kombinasyonları görseniz "artık üretecek bişey kalmadı" demezdiniz...
Konuyu değiştirmek istemiyorum, ilk olarak Cem Koksal'i defalarca kez kutluyorum. Ülkemizde böyle bir albüm çıkarabildiği ve böyle bir emek gösterdiği için. Özellikle gösterdiğiemeğe değinmek isterim gerçekten özverili bir insan. Evet kendisi YJM style diye tabir edebileceğimiz bir stil ile çalmaktadır, sololarında bunu duymamak imkansızdır ama ben kendisinin de üzerine az da olsa birşeyler koyduğuna inanıyorum. Sonuçta neo-klasik sololari atan her insanı YJM taklidi diye eleştiremeyiz!
Cem Koksal'in kabiliyetine ve emeğine saygim sonsuz fakat kendisi etkilenme dediğimiz olayı bir miktar abartmakta. Müzik tesisatından tutun sahne haraketlerine ve giyimine kadar YJM gibi davranması benim gözümde çok büyük bir eksidir! Çalış stilinde benzerlik olabilir hatta doğaldır fakat bu diğer alanlara bulaşırsa bence bir sorundur! Eminim ki çoğumuz gitar virtüözlerinin biyografilerini okuyoruz gençlik resimlerine kadar biliyoruz onları, ama dikkat ettiyseniz ne bir Vai ne de bir Satriani yada başka örnek vermek gerekirse ne bir John Mclaughlin yada Al Di Meola ilham aldığı insan gibi giyinip kuşanmış sahnede onun gibi davranmış değillerdir. Kimse bunu reddedemez ki , insanın davranışları psikolojisini yansıtır.Buyüzden benim görüşüm Cem Köksal, küçük YJM olmak için değil "Cem Köksal" olmak için çalışmalıdır. Kendisinde yetenek, teknik, kondisyon ve beceri var, bence bunlari kullanarak Müziğimize çok kaliteli katkılarda bulunabilir...