Vay arkadaş Dexter ve Debra'nın her diyaloğu ayrı güzel. "Güldürürken düşündüren" klişesi vardır ya, aynen ondandı ikisinin konuşmaları. Bunca yıl bekledikten sonra bunları konuştuklarını görmek Superman'in Lois Lane'i ilk kez öpmesi gibi bir şey.
Bu diziyi izlerken ister istemez empati kuruyor insan. Hikayeyi Dexter'ın ağzından dış sesle anlatmaları buna zorluyor zaten. O yüzden çok değişik geliyor belki, baş karakterin hissettiklerini anlamaya çalışırken içine giriyorsun hikayenin. En yoğun Trinity killer hikayesinin finalinde yaşadım ben mesela bunu. Spoil etmeden nasıl anlatayım? Gol atıp tribünlere koşarken ofsayt bayrağını gören futbolcu gibi kaldık o gün. Bu sezon da belli oldu ki bu bol bol gel-git yaşayacağız böyle.