Benim üretim Jazzmaster bakım için kızağa çekildi. Benim üretim diyorum ama neticede gitarı gösteren şey boya; onu da trcustompaints yaptı. Benim gördüğüm en orjinaline sadık shell pink, tekrar eline sağlık.
Şimdi jazzmaster'larla ilgili bir iki kelam edeyim. 'Bilen bilir', uzun yıllar tele'nin, strat'ın gölgesinde kalmıştır bu gitar. Bunun çeşitli sebepleri var. Bir kere artık hepimiz için elektrogitar deyince akla gelen ilk imge olan strat ile mücadele etmek kolay değil. İlk strat 1954 yılında piyasaya sürülmüş. Jazzmaster ise 1958. Yani ilk Jazzmaster kataloglara düştüğünde strat furyası dinmek bir yana yeni başlıyor. Daha Buddy Holly bile ölmemiş, hatta rosewood tuşeli strat çıkmamış. Kaldı ki Strat üç manyetikli, hatta bazı gitaristler o dönemde henüz üç yollu olan (sap, orta, köprü) pickup selektörüni kürdanla vb. arada sıkıştırarak iki manyetik seçme denemeleri yapıyorlar. Country tayfası ise telenin mikste direk kendini gösteren cırtlak köprü tonunu keşfetti mi oradan yürüyor.
Asıl hedef kitle caz tarafında ise çok popüler olamıyor çünkü caz gitarcılar ise zaten Gibson'un çift humbucker'lı gitarlarını tercih etmeye teşneler, bu ekip için jazzmaster'ın rhythm curcuit'inden alınan ton pek bir şey ifade etmiyor çünkü Gibson sap humbucker'ından benzer bir ton almaları çok mümkün. Bu ekibe jazzmaster'ın füturistik tasarımı da çok çekici gelmiyor olsa gerek. Bir de Jazzmaster çıktığında ucuz bir gitar değil. Fender'in en pahalı gitarı. Fiyatı o dönem Gibson'ın birçok caz kasa gitarından fazla.
Elbette jazzmaster'ın popüler olmasını engelleyen yapısal faktörler de var. Şimdi bu gitar Leo Fender'in ustalık dönemi eseri. Fakat birçok ustalık dönemi eseri gibi içinde bazı karmaşıklıklar barındırıyor. Gitar, bir tele hatta strat kararlılığından uzak. Toleranslar düşük. Dikkatli ayar gerektiriyor. Teller incelmeye başlayınca ise bu yapı tellerin köprüden fırlaması vb. olarak baş gösteriyor (belki de hedef kitle caz gitaristlerinin rock attack'ı ile çalması beklenmediğinden köprünün toleransı ekstra düşük). Öte yandan jazzmaster tremolosunun strat'a göre epey avantajı da var. Örneğin trem-lock sistemi ile tel kopartsanız dahi akort kararlılığı bozulmuyor.
Neyse, tüm bu sebeplere ek, bir de gitarların popülerliği o gün de aynı bugünkü gibi çalanlar tarafından belirleniyor. O dönemin popüler müzisyenleri de Strat-Les Paul ekseninde olduğu için Jazzmaster kendisine ancak surf gitar camiasında kısıtlı bir yer buluyor.
Bu kadar malumat yeter. Şimdi bu fotodaki jazzmaster'ın farkı ne? Bir kere gövdeyi keserken sap yuvasını geriye az açılı oydum. Bu sayede tellerin köprüden geçiş açısı dikleşti ve tellerin saddle'lardan fırlaması vb. gibi şeyler ortadan kalktı. Bunun başka çözümleri de var elbette. Örneğin mastery bridge diye bir köprü sistemi var. Fakat bu sistem hem epey pahalı hem de şahsen görünüşünü sevmiyorum. Rhythm circuit baştan koymadım. Sadece sap manyetiğinin sesini daha koyulaştıran bir seçenek cazip gelmedi. Onun yerine kill switch taktım. Sapta 59 Les Paul sapına yakın bir profil ve compound radius var. Perdeler ise çelik.
Bu haliyle bu gitar en fazla çalmayı sevdiğim gitarlardan. Beni en çok cezbeden ise sap manyetiğinin sesi. Üzerindeki set, Fender pure vintage 65 jazzmaster manyetik seti. Meksika ya da Japon yapımı Jazzmaster'ına orijinal spec manyetik arayanlara mutlaka öneririm, piyasadaki birçok butik üreticiye göre nispeten düşük fiyatlı bir set. Hatta bence tele sap manyetiği olarak çok çok iyi olur. Telelerde sap manyetiğine humbucker veya p90 takıldığını çok gördüm ama jazzmaster manyetiği pek görmedim. Tele köprü manyetiğiyle HB ya da p90'a oranla çok daha uyumlu olacağını düşünüyorum. Ben henüz denemedim ama deneyen varsa paylaşırsa sevinirim.