Strat'a her renk yakışmaz fotoğrafta, ya böyle beyaz, sarı, gri ya da lacivert, sunburst, siyah.
Müziğe Özendiren Idolünüz Ve Ilk Enstrümanınız ?
- Konuyu açan wolkN
- Başlangıç tarihi
Daha okula başlamadan evvel babam bana bir klavye almış belki bizim çocuğun içinden de bir Richard Clayderman çıkar diye umarak. Ama başına her oturduğumda birileri "Eski Dostlar'ı çalsana, Sevemedim Karagözlüm'ü çalsana vs..." dediği için çabuk soğumuşum aletten.
Sonra yıllar geçmiş, 6. sınıfa gelmişim, Barış Manço'ya hastayım ve gitar çalmak istiyorum. Babamın karşısına dikiliyorum, babam zaten destekliyor, hay hay diyor, alırız bir gitar. Okula gidiyorum, müzik dersinden hemen önce teneffüste öğretmenle konuşuyorum alırken yardım eder mi diye. Tabii ki edermiş. Hatta arkadaşımız Uğurcan sınıfa gitarını getirmiş, birazdan derste çalacakmış, ben de görmüş olurmuşum. Ders başlıyor, Uğurcan gitarı çıkartıyor ve çalmaya başlıyor. Peki ne çalıyor? Galatasaray marşlarından birisini çalıyor Uğurcan ve benim gibi okul önlüğünün altına bile Beşiktaş forması giyen bir velet haliyle anında gitardan soğuyor. Alacağın olsun Uğurcan.
Sonra yine yıllar geçiyor, lise yıllarında yazları Marmaris'te fotoğrafçılık yapıyorum, birçok turistle muhabbet etme imkanım oluyor. Bu turistlerden 2 kişi bende ciddi etki yaratıyor; Biri Yulia diye metalci bir Rus kardeşimiz, beni Aria ile tanıştırıyor ve bu grup içimde çok feci bir şekilde sahneye çıkıp çalma isteği uyandırıyor;
Diğeri ve asıl önemli olanı ise Tommy, metalci bir macar. Cayır cayır elektro gitar çalıyor ve çalmakla kalmayıp beni de teşvik ediyor. Çocuk Marmaris'te geçirdiği 3 haftanın hemen hemen her gününü benimle içerek, poker oynayarak ve gitar videoları izleterek geçiriyor. Haliyle deli gibi hevesleniyorum, çalarım lan ben diyorum. Zorla katlandığım Marmaris günleri bitip de eve dönünce bakıyorum ki kardeşime yeni telefon alınmış. Gamze Özçelik ve kafası kesilen Rus asker videosuyla ünlenen o yumurta gibi Nokia'dan almışlar, bana da alacaklarmış da paraları yetmemiş, ama mutlaka alacaklarmış az bekleyeymişim.
O zamanlar ciddi maddi sıkıntılarımız var. Bana telefon almayın, gitar alın diyorum. Hem 1/10 fiyatına, hem de işime yarar. Babam bu paraya tamah etmeyen cevval tavrımdan çok etkileniyor ve haftaiçi işinden izin alıp Unkapanı'na gidiyor bana bir klasik gitar almaya. "Abi" diyorlar, "Bak bu gitar çok iyi bir gitar, 200 lira, ama şurasında hafif vuruk var diye 100'e satıyoruz". Şimdi 200 liralık gitardan zaten ne olur demeyin genç kardeşlerim, zira o zamanlar doların 1,60'larda seyrettiği, 4000 liraya Gibson Standard satın alabildiğiniz zamanlar. Henüz tarikatler ve cemaatler güzel ülkemin üzerine çökmemiş, ülkenin en büyük falsosu teneffüslerde cep telefonlarına yükledikleri "Hayalet Sevgilim"i yüksek sesle açıp çevreye dinleten liseli kızlar... İşte bu ortamda bir akşam yine dersler sağolsun iyice uykumu almış ve enerjik bir halde eve geliyorum ve televizyonun yanına dayanmış siyah gitar kılıfını görüyorum; "OV MAY GAD MAY YARABBİ!!" nidalarıyla saldırıyorum alete. Zeki bir çocuk olduğum için hemen "gitarın uzun ve dar kısmındaki demir çubuklar"ın ne işe yaradığını sorgulamaya başlıyorum kendi kendime.
"Abi kursa gitmene hiç gerek yok, ben sana öğretirim" diyen Bora'ya kanıp hiçbir kursa yazılmıyorum, fakat gitarımı okula götürdüğümde öğle aralarında bana öğreteceğine söz veren Bora daha ziyade kızların istek parçalarını çalıyor, ama topu bana atarak; "Cenk izin verirse çalayım, ona öğretecektim çünkü"... Lan hıyar, 16 yaşındayım, kanımın vücudumda en çok hangi duraklara uğradığı belli, hangi kızı reddedebilirim? Uyanık böyle böyle piyasa yaparken canıma tak ediyor, yeter lan diyorum, kendim öğrenirim ben bu aleti. 1 yıl boyunca hep kendi başıma, yavaş yavaş öğreniyorum. Basit akorlu parçaları çalabilecek seviyeye geliyorum ki klasik gitarı sevmediğimi, elektro gitara ihtiyacım olduğunu farkediyorum. Bu önemli kararımı gidip babama açıklıyorum, belki benim biriktireceğim paranın üstüne biraz da o katar ve kaliteli bir alet alabilirim diye. Fakat babam şiddetle karşı çıkıyor. Kibar bir piyanist olmasını hayal ettiği evladının gözlerinin önünde siyahlar giyen bir ucubeye dönüşmesini kaldıramamış. Oysa yine kibarım, ben aynı benim. Kibarca ısrar ediyorum, ben yardım etmem diyor. Ya senin paranı da istemiyorum, kendim çalışıp alırım diyorum, o aleti eve sokmam diyor. Diplomasi yeteneğimin sınırına geldiğimi hissettiğimde dedemden yardım istiyorum; "Dede, senin bu oğlun dayak istiyor, rica etsem döver misin?".
Bu inatlaşma üzerine babamla muhabbeti kesiyorum. Evde suratına bakmıyorum. Yemek masasına zaten oturmuyorum. Liseliyim ve ergenim oğlum ben, kimle inatlaştığını sanıyorsun? Derken annemden sürpriz haber geliyor, "Dayın aradı ikna etti babanı elektro gitara". Kafamda soru işaretleri... Her Almancı gibi fantazi-arabesk dinlediğini sandığım dayım meğer dünyaca ünlü rock/metal gruplarına roadie'lik yapıyormuş. Bak diyor elindeki fotoğrafta yanında duran adamı göstererek, şu herif benden fazla viski içebiliyor. Şu dediği adam Lemmy Kilmister. Beni Led Zeppelin'le, Deep Purple'la, Motörhead'le, Saxon'la hep dayım tanıştırıyor. Yaz geliyor, bir an önce yaz bitsin de kurtulayım dediğim Marmaris'e bu sefer koşa koşa gidiyorum, 3 ay para biriktiriyorum ve şu aşağıdaki aletleri alıyorum;
Yamaha RGX420DZII Elektro Gitar
Laney LX20R - Elektro Gitar Amfisi
Bu gitar ve amfiye o zamanlar ödediğim toplam ücret 950 lira 🙂 Sağolsun Senkop'tan Ünsal abi ne kadar hevesli olduğumu görüp indirim de yapmıştı biraz.
O zamandan bu zaman elimden bir sürü gitar geçti. Amerikan Jackson, Japon Ibanez, Japon ESP vs. Hepsi de gitti, satıldı. Satılmayan tek gitar, babamın aldığı o ilk gitar arkadaşlar. İlk zamanlar kaliteli sandığım, fakat sonradan babamı feci kazıkladıklarının farkına vardığım, pazarda 40 liraya almayanı dövdükleri o gofretten yapılma gitar. Babam hala çok kaliteli bilir, hiç söylemedim üzülmesin diye ne kadar adi bir alet olduğunu 🙂
Dayımı ise geçen hafta genç yaşında kaybettik, hayatımda tanıdığım en iyi yürekli insanlardandı, toprağı bol olsun.
Sonra yıllar geçmiş, 6. sınıfa gelmişim, Barış Manço'ya hastayım ve gitar çalmak istiyorum. Babamın karşısına dikiliyorum, babam zaten destekliyor, hay hay diyor, alırız bir gitar. Okula gidiyorum, müzik dersinden hemen önce teneffüste öğretmenle konuşuyorum alırken yardım eder mi diye. Tabii ki edermiş. Hatta arkadaşımız Uğurcan sınıfa gitarını getirmiş, birazdan derste çalacakmış, ben de görmüş olurmuşum. Ders başlıyor, Uğurcan gitarı çıkartıyor ve çalmaya başlıyor. Peki ne çalıyor? Galatasaray marşlarından birisini çalıyor Uğurcan ve benim gibi okul önlüğünün altına bile Beşiktaş forması giyen bir velet haliyle anında gitardan soğuyor. Alacağın olsun Uğurcan.
Sonra yine yıllar geçiyor, lise yıllarında yazları Marmaris'te fotoğrafçılık yapıyorum, birçok turistle muhabbet etme imkanım oluyor. Bu turistlerden 2 kişi bende ciddi etki yaratıyor; Biri Yulia diye metalci bir Rus kardeşimiz, beni Aria ile tanıştırıyor ve bu grup içimde çok feci bir şekilde sahneye çıkıp çalma isteği uyandırıyor;
Diğeri ve asıl önemli olanı ise Tommy, metalci bir macar. Cayır cayır elektro gitar çalıyor ve çalmakla kalmayıp beni de teşvik ediyor. Çocuk Marmaris'te geçirdiği 3 haftanın hemen hemen her gününü benimle içerek, poker oynayarak ve gitar videoları izleterek geçiriyor. Haliyle deli gibi hevesleniyorum, çalarım lan ben diyorum. Zorla katlandığım Marmaris günleri bitip de eve dönünce bakıyorum ki kardeşime yeni telefon alınmış. Gamze Özçelik ve kafası kesilen Rus asker videosuyla ünlenen o yumurta gibi Nokia'dan almışlar, bana da alacaklarmış da paraları yetmemiş, ama mutlaka alacaklarmış az bekleyeymişim.
O zamanlar ciddi maddi sıkıntılarımız var. Bana telefon almayın, gitar alın diyorum. Hem 1/10 fiyatına, hem de işime yarar. Babam bu paraya tamah etmeyen cevval tavrımdan çok etkileniyor ve haftaiçi işinden izin alıp Unkapanı'na gidiyor bana bir klasik gitar almaya. "Abi" diyorlar, "Bak bu gitar çok iyi bir gitar, 200 lira, ama şurasında hafif vuruk var diye 100'e satıyoruz". Şimdi 200 liralık gitardan zaten ne olur demeyin genç kardeşlerim, zira o zamanlar doların 1,60'larda seyrettiği, 4000 liraya Gibson Standard satın alabildiğiniz zamanlar. Henüz tarikatler ve cemaatler güzel ülkemin üzerine çökmemiş, ülkenin en büyük falsosu teneffüslerde cep telefonlarına yükledikleri "Hayalet Sevgilim"i yüksek sesle açıp çevreye dinleten liseli kızlar... İşte bu ortamda bir akşam yine dersler sağolsun iyice uykumu almış ve enerjik bir halde eve geliyorum ve televizyonun yanına dayanmış siyah gitar kılıfını görüyorum; "OV MAY GAD MAY YARABBİ!!" nidalarıyla saldırıyorum alete. Zeki bir çocuk olduğum için hemen "gitarın uzun ve dar kısmındaki demir çubuklar"ın ne işe yaradığını sorgulamaya başlıyorum kendi kendime.
"Abi kursa gitmene hiç gerek yok, ben sana öğretirim" diyen Bora'ya kanıp hiçbir kursa yazılmıyorum, fakat gitarımı okula götürdüğümde öğle aralarında bana öğreteceğine söz veren Bora daha ziyade kızların istek parçalarını çalıyor, ama topu bana atarak; "Cenk izin verirse çalayım, ona öğretecektim çünkü"... Lan hıyar, 16 yaşındayım, kanımın vücudumda en çok hangi duraklara uğradığı belli, hangi kızı reddedebilirim? Uyanık böyle böyle piyasa yaparken canıma tak ediyor, yeter lan diyorum, kendim öğrenirim ben bu aleti. 1 yıl boyunca hep kendi başıma, yavaş yavaş öğreniyorum. Basit akorlu parçaları çalabilecek seviyeye geliyorum ki klasik gitarı sevmediğimi, elektro gitara ihtiyacım olduğunu farkediyorum. Bu önemli kararımı gidip babama açıklıyorum, belki benim biriktireceğim paranın üstüne biraz da o katar ve kaliteli bir alet alabilirim diye. Fakat babam şiddetle karşı çıkıyor. Kibar bir piyanist olmasını hayal ettiği evladının gözlerinin önünde siyahlar giyen bir ucubeye dönüşmesini kaldıramamış. Oysa yine kibarım, ben aynı benim. Kibarca ısrar ediyorum, ben yardım etmem diyor. Ya senin paranı da istemiyorum, kendim çalışıp alırım diyorum, o aleti eve sokmam diyor. Diplomasi yeteneğimin sınırına geldiğimi hissettiğimde dedemden yardım istiyorum; "Dede, senin bu oğlun dayak istiyor, rica etsem döver misin?".
Bu inatlaşma üzerine babamla muhabbeti kesiyorum. Evde suratına bakmıyorum. Yemek masasına zaten oturmuyorum. Liseliyim ve ergenim oğlum ben, kimle inatlaştığını sanıyorsun? Derken annemden sürpriz haber geliyor, "Dayın aradı ikna etti babanı elektro gitara". Kafamda soru işaretleri... Her Almancı gibi fantazi-arabesk dinlediğini sandığım dayım meğer dünyaca ünlü rock/metal gruplarına roadie'lik yapıyormuş. Bak diyor elindeki fotoğrafta yanında duran adamı göstererek, şu herif benden fazla viski içebiliyor. Şu dediği adam Lemmy Kilmister. Beni Led Zeppelin'le, Deep Purple'la, Motörhead'le, Saxon'la hep dayım tanıştırıyor. Yaz geliyor, bir an önce yaz bitsin de kurtulayım dediğim Marmaris'e bu sefer koşa koşa gidiyorum, 3 ay para biriktiriyorum ve şu aşağıdaki aletleri alıyorum;
Yamaha RGX420DZII Elektro Gitar
Laney LX20R - Elektro Gitar Amfisi
Bu gitar ve amfiye o zamanlar ödediğim toplam ücret 950 lira 🙂 Sağolsun Senkop'tan Ünsal abi ne kadar hevesli olduğumu görüp indirim de yapmıştı biraz.
O zamandan bu zaman elimden bir sürü gitar geçti. Amerikan Jackson, Japon Ibanez, Japon ESP vs. Hepsi de gitti, satıldı. Satılmayan tek gitar, babamın aldığı o ilk gitar arkadaşlar. İlk zamanlar kaliteli sandığım, fakat sonradan babamı feci kazıkladıklarının farkına vardığım, pazarda 40 liraya almayanı dövdükleri o gofretten yapılma gitar. Babam hala çok kaliteli bilir, hiç söylemedim üzülmesin diye ne kadar adi bir alet olduğunu 🙂
Dayımı ise geçen hafta genç yaşında kaybettik, hayatımda tanıdığım en iyi yürekli insanlardandı, toprağı bol olsun.
Tony Iommi sayesinde yazın başlarında bu işe merak salmıştım. Çook sonradan fark ettim o da benim gibi solakmış. Neyse konuyu babamla konuştum olmaz falan dedi. Bende bu böyle olmaz deyip bir tahtayı sap gibi zımparalayıp tavla kutusuna yapıştırmıştım sonra üç tel bağlayıp ufak bir tahtayı eşik gibi kesip kullanmaya çalışmıştım. Burgusu falan yok tabii teller nereden baksan 2 cm yüksek. Sonrasında Schecter SGR C-1 ve Marshall MS-2 aldım. 4-5 ay geçince Marshall MG15CF aldım, kullanmaya devam ediyorum. Aha buda fotoğrafı 😀
Gitar aşkı böyle bi' şey işte 🙂 Sonradan insafa mı geldi baban senin icadı görünce?
Orasını pek bilemiyorum artık 😀
Yaş 13. Yılı söylemeyeyim 😀 Kuzen Fade to Black dinletir. Intro'ya aşık olunur. Kuzenin konservatuardan arkadaşından gitar dilenilir. Odunla arasında 2 cm olan paslı telli ne idüğü belirsiz gitara benzeyen alet ile karlar düşer çalınır. 2. ve en zor parça olarak Gülpembe seçilir çünkü başka bir yerde akorlar bulunamamıştır. Fa major temmuz ayının sıcağında o garip cihazdan temiz bir şekilde çıkartılmaya çalışılırken bi taraftan terler akıtılır. Yıllar içinde klasik ve akustik gitarlar alınır ve ne hikmetse elektro gitar ancak uzunca seneler sonra alınır (pişmanlık 🙁) ve JustinGuitar bu abiden ilk dersler öğrenilir.
Ortaokul İngilizce hocam sanırım, sınıfın ortasında Lions in a Cage dinletmişti ve iki hafta sonra biriktirdiğim parayla sıfır HSS bir Squier ve Fender Frontman 10G almıştım. Ama asıl aydınlanma seneler sonra Dream Theater'la ve dolaylı yoldan Prog'la tanışmamla oldu.
Okulda gitar kulübünden bir kızın gitarı yere düştü ve ben düşünmediğim halde beni suçladı. Başladı bağırmaya onu fiyatını sen biliyor musun biz onu abimle kullanıyoruz...
Annemlere anlatmıştım aradan biraz zaman geçmişti onlar çeyrek bir klasik gitar almışlar marketten 50 Tl ye yani denk gelince benim üzülmem mi gelmiş akıllarına bilmiyorum. Aldım elime gitarı tabi solak olduğum için ters tutuyorum birinci perdeyi do ikinciyi re saniyorum falan .
Okula gittim müzik öğretmeni ile konuştum ebru kulübünden gitara geçtim. Bende de zaten müziğe karşı bir korku var on yaşındayım müzik öğretmeninden de korkuyorum. Öyle öyle başladık akor basmaya.
Müzik dinlemiyorum hiç bir ilgim yok. 4. 5. Sınıf öyle geçti 5.sinifta yeni bir gitar almıştım Valencia. 6. Sınıfta bize gitarist bir hoca geldi bize arpejler akorlar ritimler öğretti , tab okumayı da gösterdi sag olsun. E adam tahtaya tablari yazıyor odev veriyor ben calismiyorum ama yine de en iyi bendim o sınıfta...
Beni en çok duygulandiran şey ise ilk Akort yapisimdi. Hoca bize en alt tel ile ikinci elin 5. Perdesi aynıdır dedi.. sadece yarım ses farkla gitarimi akork etmiştim. Kıskanan bir arkadas da ama yarım ses yanlış deyince hoca seninkinden daha dogru demişti .
Ya teorik olarak yapıyordum ama ben müzik dinlemiyordum. 7. 8. 9. Sinf geçti
9.sinifin sonunda Antonio Banderas in çaldığı cancion del mariachi yi dinledim. Ve başladım uğraşmaya sözde 5 senedir gitar çalıyoruz bareli akor bile basmamisiz tembellikten.
Ondan sonra ben ispanyolca şarkılar falan derken gitar manyağı oldum. Bir yıldır da ispanyolca öğreniyordum o da ilerledi sarkilarla.Meksika müziği dir latin poptur bayagi sarki çaldım. En zorlandığım şarkı ise Juanes in la camisa negra sindaki 6.perdeden ikinci perdeye pull off yapmakti.
Sonra ben gittim ise girdim elektro gitar almak için ama anladım ki elektro akustik gitar tarzıma daha uygun hem fingerstyle için. Gezdim 10 tane dukkan kararsiz kaldım belli süre sonra dedim şu lise bir bitsin alayım yoksa seagullgodin cw q1 ile benim okumam mmümkün olmazdı. Şu an ise klasik müziğin ne kadar eşsiz olduğunu anladım o yüzden piyano almayi düşünüyorum. 2000 lira zaten gitar için ayirmistim 3 ay çalışirsam iyi bir piyano alabilirim. Ama şu an teorik şeyleri çalışıyorum.
size tavsiyem müzik tarzınızı bulduğunuzu sanabilirsiniz ama erken karar vermemek lazım. Diyelim fikrim değişti . Piyanomda cazz yaparım , bir de güzel bir cazz kasa gitar alırım . Ama akustik Gitar aldıktan sonra klasik müzik biraz zor olur.
Annemlere anlatmıştım aradan biraz zaman geçmişti onlar çeyrek bir klasik gitar almışlar marketten 50 Tl ye yani denk gelince benim üzülmem mi gelmiş akıllarına bilmiyorum. Aldım elime gitarı tabi solak olduğum için ters tutuyorum birinci perdeyi do ikinciyi re saniyorum falan .
Okula gittim müzik öğretmeni ile konuştum ebru kulübünden gitara geçtim. Bende de zaten müziğe karşı bir korku var on yaşındayım müzik öğretmeninden de korkuyorum. Öyle öyle başladık akor basmaya.
Müzik dinlemiyorum hiç bir ilgim yok. 4. 5. Sınıf öyle geçti 5.sinifta yeni bir gitar almıştım Valencia. 6. Sınıfta bize gitarist bir hoca geldi bize arpejler akorlar ritimler öğretti , tab okumayı da gösterdi sag olsun. E adam tahtaya tablari yazıyor odev veriyor ben calismiyorum ama yine de en iyi bendim o sınıfta...
Beni en çok duygulandiran şey ise ilk Akort yapisimdi. Hoca bize en alt tel ile ikinci elin 5. Perdesi aynıdır dedi.. sadece yarım ses farkla gitarimi akork etmiştim. Kıskanan bir arkadas da ama yarım ses yanlış deyince hoca seninkinden daha dogru demişti .
Ya teorik olarak yapıyordum ama ben müzik dinlemiyordum. 7. 8. 9. Sinf geçti
9.sinifin sonunda Antonio Banderas in çaldığı cancion del mariachi yi dinledim. Ve başladım uğraşmaya sözde 5 senedir gitar çalıyoruz bareli akor bile basmamisiz tembellikten.
Ondan sonra ben ispanyolca şarkılar falan derken gitar manyağı oldum. Bir yıldır da ispanyolca öğreniyordum o da ilerledi sarkilarla.Meksika müziği dir latin poptur bayagi sarki çaldım. En zorlandığım şarkı ise Juanes in la camisa negra sindaki 6.perdeden ikinci perdeye pull off yapmakti.
Sonra ben gittim ise girdim elektro gitar almak için ama anladım ki elektro akustik gitar tarzıma daha uygun hem fingerstyle için. Gezdim 10 tane dukkan kararsiz kaldım belli süre sonra dedim şu lise bir bitsin alayım yoksa seagullgodin cw q1 ile benim okumam mmümkün olmazdı. Şu an ise klasik müziğin ne kadar eşsiz olduğunu anladım o yüzden piyano almayi düşünüyorum. 2000 lira zaten gitar için ayirmistim 3 ay çalışirsam iyi bir piyano alabilirim. Ama şu an teorik şeyleri çalışıyorum.
size tavsiyem müzik tarzınızı bulduğunuzu sanabilirsiniz ama erken karar vermemek lazım. Diyelim fikrim değişti . Piyanomda cazz yaparım , bir de güzel bir cazz kasa gitar alırım . Ama akustik Gitar aldıktan sonra klasik müzik biraz zor olur.
Beş yaşımdayken mikrofonu da bulunan org tarzı bir klavye ile başlamıştım, daha sonra yedi yaşıma geldiğimde hardcase'ye sahip kendi de ağır olan bir akustik gitar vardı evde. Benden daha uzun olan gitarı arkadaşımla birlikte gizli gizli çalmaya çalışırdık, pena kullanamayıp çay kaşığı deneme gibi bir saçmalığımız bile vardı. Sayısız kaset/cd dinlediğim, televizyon karşısında müzik çalmasını beklediğim günlerim oldu. Murat Kekilli ve Barış Akarsu hayranıydım. Daha sonra antika seven bir yakınım aracılıyla plaklarla tanıştım, 60-80 arası birçok plağı dinledim, Cem Karaca ve Barış Manço beni çok etkilemişti. Sanırım dokuz/on yaşlarımdayken de elektro gitar ile tanıştım. Arkadaşımın abisinde İbanez marka elektro ve orange amfisi bulunuyordu, gizli gizli çalar akordunu bozardık. Daha sonra metal dinlediğim dönemler başladı ve iki yıl önce bas gitarla tanıştım, amatör olarak çalmaya devam etmekteyim.
Orta sonda (tahminen 2004 yılları) Yalın'ın ilk çıkış parçası olan Zalim'in o giriş kısmındaki arpeje aşık olmuştum ben. Daha öncesinden aile içerisinde bağlama çalan çok olduğu için yarım yamalak bir iki türkü çalabiliyordum. Buna güvenerek lise 1'e geçince okul tam gün olduğu için evden daha fazla harçlık almaya başladım ve 1.5 ay kadar bir sürede yemeden, içmeden 50 lira biriktirerek Hamamönü'nden ilk gitarımı aldım 🙂 Şu an başladığım tarz ile aramda dağlar kadar fark var. Biliyorum ama zaman içerisinde zevkler değişiyor. Yeni türler keşfediyor insan. En kötüsü de arabesk kültürün oluşturduğu tabuları yıkmak. Elinde gitarla mahalleden geçince tespih çeken zibidilerin tuhaf bakışları 🙂
Belki alakasız olacak ama bana metal müziği sevdiren parça ise arkadaşımın evinden şaka amaçlı çaldığım cd ler içerisinde karşılaştığım tristania - beyond the veil parçasıdır. O yırtıcı brutal vokal ile bu tarzı önce garipsemeye ardından yavaşça hoşlanmaya başladım.
Belki alakasız olacak ama bana metal müziği sevdiren parça ise arkadaşımın evinden şaka amaçlı çaldığım cd ler içerisinde karşılaştığım tristania - beyond the veil parçasıdır. O yırtıcı brutal vokal ile bu tarzı önce garipsemeye ardından yavaşça hoşlanmaya başladım.
Gitar ile tanışmam lise hazırlık dönemime denk geliyor. Yurtta kalıyordum, bir arkadaşım klasik gitar çalıyordu ve kızlar aşırı ilgi gösteriyordu. Bunu görünce çocukluk kafası ile işte merak saldım. Nasıl öğrenirim falan diye düşünürken bir gün müzik hocası sınıfa girdi ve ücretsiz gitar kursu vereceğini açıkladı. Hemen üç beş kuruş bir araya koyup gitar almak için çarşıya gittim. Do-re müzikten Hohner-HC06 almıştım. Gitarı satan mağaza görevlisi harika klasik gitar çalıyordu, aklıma geldikçe hala etkilenirim. Neyse işte yurtta hafif hafif çalmaya başladım, akorları ezberledim falan derken kurstaki arkadaşlardan önde gittiğimi farkettim. Hoca da farketmiş olmalı ki bundan sonra ben gelmediğimde sen ders vereceksin arkadaşlarına demişti. Nasıl sevinmiştim ama. Artık ben de yurdun önüne inip gitar çalıyordum, kızlarla beraber 🤣 Sonra bir gün son sınıflardan bir abi geldi yanıma beni dinliyor. Şarkı bitince bir verir misin dedi ve gitarı alıp holy wars çalmaya başladı. Aşırı etkilenmiştim ve kendisinin iki yıldır elektro gitar çaldığını, klasik gitar bilmediğini ve akorların gereksiz şeyler olduğunu söyledi. Ben de bu asi müzik kafası ile Iron Maiden, Metallica, Megadeth dinlemeye başladım. Hepsi o abi sayesinde. Sonra elektro gitara geçmeye karar verdim. Okulun müzik odasında elektro ve bas gitar vardı. Çok dandik markalardı fakat o zamanlar bize kaliteli geliyordu 😗 Öğretmenler gününde okulda ufak çaplı bir dinleti verilecekti ve ben o dandik elektro gitar ile sahneye çıktım. Teller 10 senelik falan olacaktı ki pastan ellenmiyordu. Sahnede mi teli koptu fakat kimse anlamadı herkes eğleniyordu ve ben de çalmaya devam ettim. Sonrasında bas gitara geçtim ve beni metale başlatan abi ile ufak çaplı stüdyolar yapıyorduk. Ne güzel zamanlardı be...
Etkilendiğim müzisyen: Dave Mustaine
Etkilendiğim müzisyen: Dave Mustaine
2006 - 2007 gibi köyde , dayımlarda uydu kanalları destekleyen televizyonda müzik kanallarını karıştırıyordum. Dream'de ya da MTV Stage de konser görüntüsü yakaladım merak ettim 1-2 şarkı dinledim. Grubun adı Green Day di. Hiç müzik dinlemezdim o zamana kadar ve sonrasında tüm rock ve genre'larını içeren melodilerden hoşlanmaya başladım. Gitara özendirmedi beni ama , sonralardan bir akustik gitar edindim. Time of Your Life adlı parçalarını öğrendim. Öyle işte, olasılıklar tuhaf 🙂
Bundan 2 sene önce yaz ayları, tabi deli gibi lol oynuyorum, arka planda da YouTube’dan müzik çalıyor (pop felan tabi YouTube trenlerdeki) nasıl oldu bilmiyorum bir anda İronMaiden Trooper çalmaya başladı. Tabi ben hipnoza geçtim. Ana Riff e girince adamlar alt+f4 attım canlı performans videosu... Abartısız 20 kez başa sarıp izledim. Sonra gitar aşkı 2 sene boyunca kursa gitmeden günde 6 saate yakın çalışma ve azim le beni orta seviye bir gitarist yaptı. Şuana megadeth dystopia 1. Solosunu çalmaya çalışıyorum hibrit picking konusunda sıkıntım olduğunu fark edeli 3 saat oluyor 🙂. Püf noktalarını bilen varsa tekniğin bi yardım etse
Çok makbule geçer. (Sweep den sonra beni bukadar zorlayan başka bir teknik olacağı aklıma gelmezdi hiç)
Çok makbule geçer. (Sweep den sonra beni bukadar zorlayan başka bir teknik olacağı aklıma gelmezdi hiç)
güzel 👍
Yıllar önce kuzenimin gitar çalmak istediğini öğrenmiştim ve bana da bu fikri aşılamıştı.İnternetten araştırılmalarım sonucunda klasik gitar ile başlamam gerektiğini öğrenmiştim, fakat ne büyük bir şehir efsane olduğunu çok geçmeden öğrenmiştim.Çünkü Rock ve türevleri dinliyordum aklım hep elektrikli gitardaydı.Çok fazla zaman kaybetmeden elektrikli gitarı öğrenmek için çaba sarfetmeye başlamıştım.Hikayenin buraya kadar olan kısmı pek olağan geliyor bana.Ama bir gün Sezer diye bir arkadaş ile tanışmıştım ve bana Satriani,Vai dinletmişti.İşte o gün hayatım boyunca başka hiç bir şeyden bu kadar etkilenmediğimi anlamıştım.Şimdi ise Srv,Hendrix,Clapton,Eric Johnson,BB.King dinlemeye başladım.Tek söyleyebileceğim Blues çok başka bir hayat dostlar
10-11 yaşlarında guitar hero 3 oynunun son parçası olan Metallica One ile rock-metal dünyasına bir adım attım lise 1 de ise abimin gitarı bırakıp kanuna geçmesi üzerine höfner elektro gitar ve mega marka bir amfi ile başladım
Benim rock dinleme kariyerimle başladi müzik sevdam. Eskiden (5-6 yaşındayken) Kıraç dinletirdi babam arabada fakat anlamazdım rock olduğunu ve fazla da ilgimi çekmezdi. 8. sınifta da Mustafa diye bir arkadaşımla yolda giderken dedi ki rock dinler misin sen sever misin? Ben de evet tabi ya severim felan dedim. Sonra bana Queen dinliyor musun dedi? Cevabım hayır 🙂. Sen nasıl rock dinliyorsun ya bak bu grup güzel grup dinle dedi. Çok takmadım başta fakat birkaç ay sonra yeniden konuştuğumuzda bana Kiss'i önerdi ve I was made for lovin' you ile muzik dinleme kariyerim baslamis oldu. Daha sonra lisede bir arkadaşım Metallica önerdi ve resmen bayıldım gruba. Tüm albümlerini dinledim hemen. Ilk başta Lars'in calimini cok sevmistim ve bateri ogrenecegim diye tutturdum babama, bana bir practice pad aldi. Durmadan calistim onla fakat bir sure sonra cok sıkılmaya basladim. Gitara karsi merakim vardi ve artik bir enstruman sesi duymak istiyordum. Bu istegimin uzerine evdeki kullanmadigim klasigimi babama verip dedim ki: Baba sorar misin buna akustik tel takiliyor mu acaba? Babam gidip sormus ve takilamayacagini ogrenince bana bir akustik gitar almis hemen. Ucuz basit bir gitar olmasina ragmen o aclikla ve babamin beni boyle dusunmesiyle hemen gitari aldim calmaya basladim. Akorlari felan ogrendim guzel devam ediyor her sey. Fakat bir gun SRV dinledim. Ve dedim ki ben elektro calacagim. Universite sinavinda iyi bir yer kazandigim icin hemen babama soyledim alir misin bir gitar bir amfi diye. Babam sagolsun cok destekler muzik calmami ve yine destekledi ve gitar amfi aldi. 1 sene oldu olmadi elektro caliyorum ve SRV sayesinde bu kadar sevkle calisabiliyorum. Benim gitar kahramanim ve asil beni calmaya tesvik eden gitarist SRVdir.
