Melankoli Nedir, Ne Değildir?

Bazen içinde bulunduğumuz,ortada hiçbir makul sebep yokken üzgün olma durumumumu,yoksa kendi kendimizi üzmekten mazojistliğe ve şizofreniye kadar uzanan bi olay mı?

İntihar oranı fazladır melankoliklerde.Melankolinin temelinde celiski yatar. normal insanlar bazı seylere üzülür ama melankolikler üzülecek birseyler uydurur(kuvvetli hayal gucu) . aristoya goöre sairler yazarlar politikacılar ve genel olarak sanatsal yetenekli yaratıcı insanlar hep melankoliktir.

Bazi gruplarin (anathema) , (deinonychus),(in the woods) , (katatonia) sarkılarinda kullandıklari ezgilerle dinleyicileri soktukları ruh hali olduğu bile söylenir

Hatta nükhet duru'nun bir şarkısı vardır;

ne bir dost ne bir sevgili
dünyadan uzak bir deli
beni sarar Melankoli

Bendede zaman zaman oluyor :D İlginç bi hal durumu söz konusu siz ne düşünüyorsunuz???
 
melankolia ..güzel bir tablodur alfred durer den ..aklıma geldı bır anda..serol teberin güzel bir kitabıdır aynı zamanda..melankolı celıskıler ıcınde ronesans baslangıclı bılımı ve bılınmezlıgı bırlestıren ınsan kutupları arasında gıdıs gelıslerı..
 
Ukalalık olmasın ama o Albrecht Dürer. Valla kıllık yapma amaçlı değil sadece söyleyesim geldi :D

Melankoli diyince ama aklıma ilk gelen iced earth'dır, melancholy'dir :D

Hiç melankolik bir insan olmadım ama kelimeyi çok severim ben :) Telafuz etmesi süperdir. Foseptik gibi :)
 
melankolik kişilerde üzgün olmak için her şey sebeptir.
her şeyin nedenini kendine bağlamaktır bir bakıma..en azından benim için..sonra bu kendinden acısını çıkarmaya dönüşebilir..ya da duvarlarla konuşmaya..bazen de etrafındaki her şeyi ve zamanı bırakıp uzaklara dalıp gitmektir..nereye olduğu belirsiz uzaklaşmak her şeyden....
 
melankoliden melankoliye de fark var :)

kimi içinden çıkılmaz hüzünler,dertler topluluğu zanneder melankoliyi kimisi başına gelen olaylara kader gözüyle bakıp kapatır kendini,melankoli olsun diye.

hüzünlü bir melodi duyduğunda kendini hemen koymasa da uzaklara dalmaktan alamamaktır kendini melankoli.

karanlıkta yalnız kalıp,gözüne uyku girmemesi için elinden geleni yapmaktır melankoli.

yalnız olmak,kimsenin yanına sokulmasına izin vermemek ve bunun tadını çıkarabilmektir melankoli.(ta ki birisi sen farketmeden büyüyü bozana kadar,o zaman anlarsın ki sen melankolik olmayı seviyorsun!)

saygılar...
 
Yukarıdaki tanımlara bakarsam, benim son sene içerisinde sık sık içinde bulunduğum bir durumdur denebilir. Nedensizce ağlayıp durmak, tam kurtuldum sanarken tekrar başlamak, insanlardan tiksinip uzaklaşmak ama yalnızlıktan daha çok tiksinmek... Liste uzar gider. Esas içinden çıkamadığım tek soru ise, nasıl bu hale geldiğimdir.
 
Melankoli.. hmm.. genelde içinde bulunduğum durum olarak tanımlayabilirim heralde; sürekli sıkılmakk hemde sürekli.. insanlara baktığında onlarda hiç bişey görememek onların sadece boşş olduklarını düşünmekk.. bazen hiç bi sebep yokken paranoya olup depresyona girmek boşluğa bakıp bunalım takılmak,him dinleyip aslında aşkında çok melankolik bir durum olduğunu düşünmekk,herşey gereksiz demek,herşeyi boşverip hayatı akışına bırakmaya çalışmak ama bırakamamamak,çünkü artık onu yapmaktan da sıkılmış olmakk.. Him şarkıları bittiği zaman anathemaya geçip onların şarkılarında kendi hayatından kesitler bulmaya çalışmak olarak tanımlayabilirm heralde....
 
posiongirl, bence sen HIM ve Anathema olduğuna dua et. Ayreon dinlerken hüngür hüngür ağlayan bir insan olarak, nedenini bir türlü bulamadım. Son sene içerisinde bir de çaresizlik krizleri çıktı başıma. Durup dururken kafayı yiyip, geçmesi için dualar etmek, sonunda da üzerimden kamyon geçmiş gibi bir hisle boş boş ekranı seyretmek...
 
siz yine iyisiniz ya...biraz kafam dağılsın diye rashit dinliim dedim.şimdi rashit çalıyo ben yine mal mal ağlıyorum...
ben böyle değildim ya...son aylarda neredeyse günün 12 saatini ağlayarak geçiriyorum...duşa giriim rahatlarım diyorum,göz yaşlarım tepemdeki sudan daha istikrarlı akıyor.
şehir değiştiriyorum,ailemin yanına gidiyorum,finallerden bunaldım heralde iyi gelir şimdi bizimkiler diyorum...değişen hiç bir şey olmuyor..
dönüyorum...daha anahtarı deliğine sokarken ağlamaya başlıyorum.ev bomboş...müzik setinin sesinden başka hiç bir ses yok..kendi sesim duvarlarda yankılanıyor zaman zaman...
ne bu kadar canımı acıtıyo onu da bilmiyorum..her şey gayet iyiyken yangın yerine çevirdim ortalığı...
kim bilir belki de ben her şeyin iyi olduğunu sanıyordum..kafamı kuma gömmüştüm belkide...birden gerçeklerle karşılaşmak ağır geldi...
bilmiyorum kısacası.......bakalım daha ne kadar sürcek..
ya ben hiç böyle diildim..hayat dolu neşeli ,gayet geyik bi bi insandım..alllaa allllaaa...noluyo yaa..........
 
içi boşaltılmış kendinizce anlamlar yüklediğiniz bir kelimeniz daha oldu tebrikler...

ağlamakla bağdaştırdınız melankoli kelimesini..
ben onda ağlarım ben bunda...

hüzün ve kara sevda anlamını bagdastıran ve donemsel olarak bir akım olan melankoli elinizde selpak mendile dönüştü...

belkide ağlayamadan hüzünlenmekte vardır bu dünyada..ikircikli düşünceler.gidip gelmeler.sessizlikler..
 
Acıtan şey özendiriyor biraz.Eh bendede biraz melankoli var demenin sanırsam bir değeri var.Üzerine alınması gerekenler alınsın sadece; -bunlara özenmeyin- ağlıyorum melankoliğim,uyuyamıyorum melonkoliğim,aşığım,yanlızım,beni anlamıyosunuz melankoliğim ulan.Bana göre Melankoli bu kadar dar anlamlara sıkıştırılmak içim fazla bilimseldir.
 
Melankoli hep acıyı, kederi hüznü yansıtsada, melankoli haricinde, üzüldükten sonra mutluluğa da itebilen başka bir his yoktur belki de...Öyle derin, öyle diplidir ki, dile getirilebilindiğinde izi silinemez ve muhteşem anlatımlara yol açar. Kimi zaman moduna göre yaşamanın bir getirisi, kimi zaman da bir vazifeyi üstlenmişçesine istikrarlı ve ciddi yaşanan bir olaydır. Ruhla ilgisi olup olmadığını kestiremeyiz çünkü ruhun çok üstündedir. Öyle ki ruhu sarar sarmalar, iyice sıkar, genleştirir, ve bazen de ruha şekil bile verir! Melankoli yaşlı bir demircidir belkide... Bizi keder çekiciyle döverken gireceğimiz şekli belirlemeye çalışan, aslında ne şekil alacağımızı bildiği halde mükemmelleşene kadar dövmeye devam eden... Ya da bir ateştir melankoli... Asla sönmeyen, kül haline hiç ulaşamayan, söndüğü anda bile sadece kor olarak kalan ve küllerinden değil, yeniden korlarından canlanan bir ateş... Ama ne olursa olsun asla sönmeyen...
 
gerçekten melenkoli ortada iç birşey yokken bir anda kendini üzgün mtsuz ve umutsuz hissetme hastalığı diyebiliriz.aslında şu soruya yanıt aranır.''ulan benim bir şeyi kafayata kmam gerekiyor ama neydi hatırlamıyorum'' halide diyebiliriz aslında neyin kafaya takılacağını kafaya takmaktır( ammma felsefik konuştım bea) artı olarak aklıma gelen iced earth in bi parçasının ismidir.
melankolik aslında bir hstalık değildir asıl cennet cehennem insanın içindedir diye bir söz vardır bi nevi bir an için insanın o cehennemi yaşaması denilebilir.kendini kurtarmak yine sana kalmış.....
 
Geri
Üst