ben filmi seyretmeden 1 yıl önce fln dinlemiştim müziklerini ve itiraf etmeliyim filmi ilk seyrettiğimde müziklerinden etkilendiğim kadar etkilenmemiştim. o kadar da ağır gelmemişti. ama sonra düşündüm de o ağırlık görselliğe anca bu kadar taşınabilirdi, daha fazlasını ne çekmeye ne izlemeye kimsenin gücü olmaz sanırım. iki ay boyunca walkmanimden çıkmamıştı o albüm. o dönem neden o kadar depresif olduğumu albümü dinlemeyi bıraktıktan sonra anlamıştım!!! insanoğlu birşeylere bağımlı olmadan (müzik, tv, uyuşturucu, çikolata veya bir insan) yaşayamaz kapitalizm de insanoğlunun bu özelliğinden gücünü alan bir düzendir uyuşturucu ve medya da bu düzenin en gözde araçlarıdır. film bana direk bunu düşündürdü. asıl hoşuma giden, filmin ahlak dersi vermeye çalışmaması. yani kötünün karşısında iyiyi gösterip bakın siz de böyle yaparsanız iyi olursunuz mutlu olursunuz deyip parmak sallamamış. bakın gerçek bu demiş ve çekilmiş. düşündükçe, seyrettikçe, dinledikçe üzülüyorum. darren aronofsky ve clint mansell büyük adamlar!!! :taptim